Elastyczne podpory PV są podzielone na konstrukcje jednowarstwowe zawieszone na kablach, konstrukcje kratownicowe dwuwarstwowe, konstrukcje kratownicowe z kablem w kształcie brzucha ryby oraz konstrukcje cięgnowe belkowe.
Konstrukcja jednowarstwowa zawieszona na kablach składa się zazwyczaj z głównych ram stalowych (złożonych z belek i słupów), lin odciągowych i lin nośnych jako głównych elementów. Liny nośne to dwa równoległe kable wyrównane z płaszczyzną modułu PV, zastępujące konwencjonalne elementy przenoszące naprężenia. Po napięciu kabli podtrzymujących moduły, są one mocowane za pomocą kotwic na końcach stalowych belek. Sprzęt napinający służy do nadania kablom podtrzymującym sztywności naprężeniowej w celu podparcia modułów, a system samobalansujący jest tworzony za pomocą końcowych lin odciągowych.
Konstrukcja kratownicowa dwuwarstwowa składa się z głównych ram stalowych (złożonych z belek i słupów), lin odciągowych, lin nośnych i sztywnych rozpórek między linami nośnymi. Liny nośne składają się z dwóch równoległych kabli górnych i jednego kabla dolnego o krzywiźnie skierowanej do góry. W porównaniu z konstrukcją jednowarstwową zawieszoną na kablach, posiada dodatkowe kable nośne i sztywne rozpórki. System samobalansujący jest tworzony przez napinanie lin nośnych w celu uzyskania sztywności naprężeniowej.
System podpór kratownicowych z kablem w kształcie brzucha ryby obejmuje ukośne rozpory, słupy, belki, rozpórki, stalowe kable podtrzymujące moduły i skrzyżowane stalowe kable. Charakteryzuje się prostą konstrukcją i estetycznym wyglądem. Słupy i ukośne rozpory są mocowane tylko w ograniczonych pozycjach, wykorzystując mniej punktów podparcia i zajmując mniej powierzchni gruntu. Zmniejsza to roboty ziemne i obniża koszty budowy.
Konstrukcja cięgnowa belkowa składa się z głównych ram stalowych (złożonych z belek i słupów), lin odciągowych, sztywnych cięgien górnych, lin nośnych i sztywnych rozpórek. Liny nośne służą jako kable nośne i w przeciwieństwie do kratownicy trójwarstwowej, nie posiada kabli stabilizujących. Cięgno górne przyjmuje sztywną konstrukcję, podczas gdy cięgno dolne wykorzystuje elastyczne kable. Pod wpływem sprężenia rozpórki zapewniają elastyczne podparcie dla cięgna górnego w celu poprawy stanu naprężeń górnej konstrukcji, tworząc w ten sposób system samobalansujący.